صفحه اصلی

مه صبحگاهی از پنجره به داخل می دمد ولی چیزی تغییر کرده است، رایحه ی نسیم بهاری دیگر آن بوی همیشگی را ندارد، خون به آن هستی داده و به آن خاتمه هم خواهد داد. بازی Dying Light یک محیط بی نهایت بزرگ برای گردش و البته مردن را به شما پیشکش کرده است مانند همان چیزی که همیشه از یک بازی آخرالزمانی با اسانس زامبی می خواستید. مطمئن باشید جایی برای شما نمانده است تا آن را نگاه کنید و از منظره ها لذت ببرید، تنها جایی که باید چهار چشمی آن را بپایید، پشت سر شماست. شما می‌دانید چه چیزی پشت سرتان انتظارتان را می کشد؟ پس بهتر است زودتر بفهمید قبل از این که دیگر دیر شده باشد. داستان بازی بر اساس دنیای اطراف شما نگاشته شده است، بر اساس اینکه چه چیزی نیاز دارید و به کجا قصد دارید بروید. برعکس خیلی از بازی ها شخصیت شما یک هالک نیست و نیاز به غذا، استراحت، وجدان راحت و البته سرپناه دارد و خیلی علاقه ندارد در میان ماشین های آدم خوری قرار داشته باشد چون او هم مثل ماست، او هم از این موجودات تغییر یافته وحشت دارد ولی می داند که از چه چیزی باید بیشتر بترسد، انسان ها. بله هنوز دقدقه ی اصلی بازماندگان، بازماندگان است. هر از چند گاهی یک جعبه تجهیزات پزشکی و یا اسلحه از طریق هواپیما به شهر ارسال می شود و بهتر است که به خاطر خودتان هم که شده زود به آن برسید چون در راه با سه چیز سر و کار خواهید داشت: زامبی، آدم، آدم عصبانی. بله عصبانی و خشن. آن ها با تجهیزاتی که دارند دست کمی از یک ترمیناتور ندارند و خیلی از آن ها قبلا عضو ارتش بوده اند پس بهتر است به سراغ آن جعبه بروید و فکر هایتان را کنار بگذارید!!

، خیلی زیاد! وقتی که شب می شود تمامی زامبی ها از قدرت زیادی برخوردار می شوند، از زامبی یک سبزی فروش تا زامبی یک آتش انداز ارتش که روزی برای نجات شهر می جنگیده است. البته این تمامی داستان نیست، در شب سر و کله ی زامبی هایی  پیدا می شود که شباهت زیادی به هالک دارند! اینجا به یک نکته ی مثبت دیگر بازی می رسیم، شما نمی توانید همه چیز و همه کس را بکشید و از سر راه خود بردارید مخصوصا این گونه دشمنان را. شخصی به نام Razor در بازی وجود دارد که رئیس یک گروه از راهزنان است و آنتیاگونیست اصلی بازی به شمار می رود، او از بازماندگان اولین روز شلوغی و شیوع بیماری است. شما موظف هستید قبل از شب به پایگاهتان برگردید وگرنه کسی از بازماندگان جرئت نخواهد داشت که در را برای شما باز کند و شما باید تمامی شب را بیرون از پایگاه و در مقابله با هیولاها بگذرانید که البته Techland قول داده است بعضی مراحل بازی اصلا در شب اتفاق می افتد تا بعضی از بازیکنان ترسو مزه ی ترس و اضطراب را بکشند. البته اگر کمی در مقابل دشمنان نبوغ داشته باشید می توانید از دست آن ها فرار کنید ولی به یکی دیگر از جنبه های مثبت بازی بر می خورید، هیچ جای دنیای بازی برای شما امن نیست. از دست هر گله ای که فرار کنید تعداد بیشتری مقابل شما می آیند و اگر از دست آن ها فرار کنید باز هم به همین منوال بازی طی می شود که شما را به استفاده از راه های مختلف برای بقا ترغیب کن!!!

خوب نوبتی هم که باشد نوبت به گرافیک و جلوه های بصری بازی ما می رسد تا با حال و هوای نسل بعدی تزئین شود. جلوه های بصری و گرافیکی بازی به بهترین شکل ساخته شده اند چون Dying Light اولین بازی هست که با موتور Chrome Engine 6 ساخته می شود و با توجه به عرضه ی بازی برای کنسول های نسل بعد باید بدانیم که سازندگان برای گرافیک بازی چیزی کم نگذاشته اند. با پشتیبانی کنسول های نسل هشتمی و DirectX 11 از این بازی باید بدانیم که بازی از لحاظ گرافیکی مشکلی نخواهد داشت. شما در بازی با انیمیشن های زیبایی مواجه می شود از جمله لیز خوردن و افتادن و قابلیت های دیگر مانند پاشیدن خون از سر قطع شده ی یک زامبی. از تمامی این ها که بگذریم یک بازی Open World خواهیم داشت که مهمترین فاکتور همچنین بازی هایی گرافیک بالای آن هاست. درخت ها، ساختمان ها، زمین ها و اسلحه های بازی و حتی مدل های زامبی با حداکثر دقت و تجربه طراحی شده است. اگر باران بیاید حرکت شما در زمینی پر از گل و لای سخت می شود و ممکن است لیز بخورید. مرگ های مختلف برای زامبی ها در تله های بازی هم به خوبی کار شده است و شما می توانید شوک وارد شده به یک زامبی پس از برق گرفتگی را ببینید و یا ببینید که زامبی هایی که با بمب صوتی ترکانده اید تکه تکه شده اند و این برای یک بازی با محوریت آخرالزمانی بسیار جالب و زیباست. از دیگر خلاقیت های سازندگان بازی حالت چهره و عکس العمل تمامی کاراکتر های بازی است، از جمله زامبی ها. شما می توانید فرق بین یک زامبی که حضور شما را حس کرده است و یک زامبی بی خبر را به وضوح ببینید و تغییر چهره ی آن ها را موقع ضربه خوردن مشاهده کنید!!